நோய்¹ nōy ,
n. <
நோ-. 1. Malady, distemper, ailment, sickness, disease;
வியாதி. நோயி கந்து நோக்குவிளங்க (
மதுரைக். 13). 2. Sorrow, grief;
துக்கம். (பிங்.) 3. Affliction, trouble;
துன்பம். அதிர வருவதோர் நோய் (
குறள், 429). 4. Fault;
குற்றம். பகலென்னும் பண்பின்மை பாரிக்கு நோய் (
குறள், 851). 5. Dread, fear;
அச்சம். நோ யுடை நுடங்குசூர் (
பரிபா. 5, 4). 6. [M.
nōyi.] Ache, pain, smart;
நோவு. (
W.)
நோய்²-த்தல் nōy- ,
11 v. intr. <
நோய். (
J.) 1. To be or become sickly or diseased;
பிணி யால் வருந்துதல். 2. To be broken in constitution; to be debilitated;
மெலிதல். 3. To wither, as trees, crops;
வாடுதல். 4. To become poor or worn out, as lands;
சாரமற்றுப்போதல்.
நோய்³-தல் nōy- ,
4 v. intr. See
நோய்²-.
பயிர் நோய்ந்துபோய்விட்டது.
Tinn.
நோய்காடேறுதல் nōy-kāṭēṟutal ,
n. <
நோய் +. The disappearance of a disease on the approach of death;
மரணத்தறுவாயில் வியாதி நீங்குகை.
நோய்ச்சல் nōyccal ,
n. < id. 1. Being sickly;
வியாதிப்படுகை. 2. See
நோய்ஞ்சல். (
W.)
நோய்ஞ்சல் nōyñcal ,
n. < id. 1. Sickly, emaciated person or animal;
மெலிந்த-வன்-வள்-து. 2. Disease;
நோய். (யாழ். அக.)
நோய்ஞ்சலன் nōyñcalaṉ ,
n. <
நோய்ஞ்சல். See
நோயாளி. (
W.)
நோய்ஞ்சி nōyñci ,
n. <
நோய். See
நோயாளி. (
W.)
நோய்ஞ்சியன் nōyñciyaṉ ,
n. <
நோய்ஞ்சி. See
நோயாளி. (
W.)
நோய்முகன் nōy-mukaṉ ,
n. <
நோய் +. Saturn;
சனி. (தைலவ. தைல.)
நோய்விழுதல் nōy-viḻutal ,
n. < id. +. Infection, as of plants;
செடிகளில் வியாதிபிடிக்கை.
நோயணுகாவிதி nōy-aṇukā-viti ,
n. < id. +. A treatise on hygiene by Tēraiyar;
தேரையர் இயற்றிய ஒரு மருத்துவநூல்.
நோயாளி nōy-āḷi ,
n. < id. +. Sick person, patient; invalid;
பிணிப்பட்டவன்.
நோயின்சாரம் nōyiṉ-cāram ,
n. < id. +. A treatise on diseases;
நோயைப்பற்றிய ஒரு நூல்.
நோயுள்ளதீட்டு nōy-uḷḷa-tīṭṭu ,
n. < id. +. Painful menstruation, dysmenorrhoea;
நோவோடுகூடிய மாதவிடாய். (
M. L.)
நோயெச்சம் nōy-eccam ,
n. < id. +. Remnants of a disease;
வியாதியின் சேடம். (
W.)
நோல்¹-தல் [நோற்றல்] nōl- ,
10 v. tr. 1. To endure, suffer patiently, as hunger;
பொறுத்தல். உண்ணாது நோற்பார் பெரியர் (
குறள், 160). 2. To practise;
அனுஷ்டித்தல். மறவாமே நோற்பதொன் றுண்டு (
குமர. பிர. நீதிநெறி. 20). —
intr. [T.
nōtcu, K.
nōn, M.
nōlka.] To do penance, practise austerities;
தவஞ்செய்தல். நோற்றோ ருறைவது (
மணி. 17, 65).
நோல்² nōl ,
n. <
நோல்-. A means of attaining salvation. See
கிரியை. நோக்கினைய நோலினையு முடைத்தாமால் (
சிவதரு. சிவஞானயோ. 18).
நோலை nōlai ,
n. 1. Sesame ball;
எள்ளு ருண்டை. புழுக்கலு நோலையும் (
சிலப். 5, 68,
அரும்.). 2. A preparation of sesame seed;
எட்கசிவு. அணங்குடை நோலை (
பு. வெ. 3, 5).
நோவல் nōval ,
n. Bread;
அப்பம். (அக. நி.)
நோவாளி nōvāḷi ,
n. <
நோவு +. 1. See
நோயாளி. (
W.) 2. Poor man;
மிடியன். (யாழ். அக.)
நோவு nōvu ,
n. <
நோ-. [K. M. Tu.
nōvu.] 1. Pain, hurt, anguish;
வலி. 2. Mental anguish;
துன்பம். (திவா.) 3. Disease;
வியாதி. 4. Labour pains;
பிரசவவேதனை. ஈன்றக்கா னோவும் (
நாலடி, 201). 5. Pity;
இரக்கம். தாம் நோவுபடா நிற்பர். (ஈடு).
நோவுசாத்து-தல் nōvu-cāttu- ,
v. intr. <
நோவு +. To suffer from disease, as eminent religious persons;
பெரியோர் நோய்வாய்ப் படுதல். ஶ்ரீயமுனைத்துறைவர் திருமேனியிலே நோவு சாத்திக்கொண்டிருக்க (
குருபரம். 241).
Vaiṣṇ.
நோவெடுத்தல் nōveṭuttal ,
n. < id. +. Commencement of labour pains;
பிரசவவேதனை யுண்டாகை.
நோழிகை nōḻikai ,
n. perh.
நாழிகை. Weaver's clew of yarn;
நெசவுநூலின் தாறு. (
W.)
நோளை nōḷai ,
n. prob.
நொள்ளை. Sickly condition, used in compound words;
பிணி யுண்டநிலை. நோளைச்சரீரம். (
W.)
நோற்பார் nōṟpār ,
n. <
நோல்-. Ascetics, those who practise religious austerities;
தவஞ் செய்வார். நோற்பாரி னோன்மை யுடைத்து (
குறள், 48).
நோற்பாள் nōṟpāḷ ,
n. < id. (Jaina.) A female ascetic;
சைன சந்நியாசினி. (சூடா.)
நோற்பு nōṟpu ,
n. < id. 1. Bearing, endurance;
பொறுமை. (
W.) 2. Performing penance;
தவஞ்செய்கை.
